Elke mörgen tegen negen
Kom ik je altied tegen
Kin in mien krage
'k gruut je hiel verlegen

En al vuul ik dan geen regen
'k zie 't niet as 'n zegen
mien blik stief naor beneden
Gruutend en verlegen

As ik je zie, untbreekt mij alle woorden
zeg mien stilte je genog ?
As ik je zie, dan brek de hiemel open
Asof ik reer, traonen van geluk
ij brengt mij van mien stuk

En ik hoop op steun van boven
Zodat ij mij zult geleuven
Mien gevuulens bint oprecht
En mien emozies ungeleugen

In hoes schruuw ik het van de daken
En aj mij zulden zien
Zul mien liefde je dan raken?
En van beide kaanten kommen misschien?